Lustrum
Op 26 oktober was de hele stad uitgenodigd om het 12e lustrum te vieren bij d’Oude Stadt. Ook werd stilgestaan bij het 30 jaar gehuisvest zijn in de Nieuwe Doelenstraat.
Aan de muren van d’Oude Stadt hangt de tentoonstelling over de geschiedenis van het wijkcentrum. Op onderwerp door de jaren heen, zoals de oprichting, onmin, wel/niet politiek, jeugd, huisvesting en onderwerpen die ook nu nog steeds spelen, geluid, verkeer, milieu. In de vitrine ligt het Poortersboek, waarin personen vermeld staan met een staat van dienst voor de stad. De tentoonstelling blijft tot begin december. Vertoond werden continu films en foto’s over acties uit roerige dagen, bijeenkomsten, inspreken bij de gemeenteraad en stadsdeel etc. Op onze website staat onder Informatie “alle nieuws in beeld”: een impressie van onze berichten en activiteiten in de laatste twee jaar.
Het programma
Begonnen werd met het feliciteren en een verjaardagslied en het uitblazen van kaarsjes. Daarop sneed banketbakker Cees Holtkamp zijn taart aan en werd er gezellig met een bakje koffie gekeuveld en rondgekeken.
Een extra dimensie gaf het (ex)voorzitters/medewerkers debat. Loes Buisman, de huidige secretaris, gaf een aftrap en schetste het beeld waarvan d’Oude Stadt kwam. Opgericht in een tijd dat de verzuiling de basis was van de maatschappij, waren bestuursleden vooral gekozen met een mix rond hun geloof. Een periode waar welzijn op de eerste plaats staat en veel aandacht uitging naar jeugdopvang.
Actie
Totdat er een verandering van welzijn naar actie volgde met de benoeming van Luud Schimmelpennink tot voorzitter (1969-1979). Hij kwam uit de politiek en Luud vertelde samen met Vera Amende over de Olofspoort waar het wijkcentrum in de jaren ‘70 zat. Met acties tegen de afbraak van de Nieuwmarktbuurt, de komst van de metro, (de Nieuwmarkt-acties), maar ook Amsterdam autovrij, de witkar. Tot laat in de nacht werden daar flyers gedrukt en affiches gemaakt. Bewoners werden bewuster van hoe je een stad moet zien. Gesproken werd over de compacte stad. Niet de vierbaansweg dwars door het centrum die gepland stond. Bewoners werden daarvoor uit hun huizen gekocht, maar jongeren wensten woningen. Een van de hoogtepunten was een heroïne symposium waar wel 900 mensen op afkwamen. En ook bij het protest tegen de bouw van de Stopera had het Wijkcentrum een belangrijke rol. Het stadsbestuur verweet het wijkcentrum niet ingegrepen te hebben bij de rellen. Lees ook het “Staatsarchief” en de rol van het Wijkcentrum.
Overleg
Met het aantreden in ’84 (tot ’87) van Yellie Alkema als voorzitter kwam er een omslag van actie naar overleg. Meer buurten trokken naar het Wijkcentrum. Dat was ook de tijd van het ontstaan van de 7 buurten en de 3 wijkraadsleden per buurt. Aandacht lag op het economisch herstel. Stedelijke plannen, ruimtelijke ordening. Daar werden bewoners door het wijkcentrum bij geholpen. Ze moesten het wel zelf doen. Dat ging ook over prostitutie, eerst op de Utrechtsestraat/Herengracht, daarna naar de de Ruiterkade. Daar werd ook actie gevoerd voor behoud van de Brandweerkazerne. Of de actiegroepen in de Leidsbuurt met protest tegen een groot hotel. Bewoners moesten echt geholpen worden bij het schrijven van brieven en het wegwijs maken hoe je inspreekt voor je rechten bij de gemeente. Het analfabetisme was hoog in het centrum. De grachtengordel was heel anders in die tijd.
Verdieping burgerparticipatie
Peter Passchenegger (1990-2002) vertelde dat er een verdieping van de burgerparticipatie plaatsvond. De betrokkenheid van de bewoners bij besluiten is belangrijk. Bewoners werden via het wijkcentrum betrokken bij het vormen van gezamenlijke besluiten. Dat ging in goede sfeer samen met de ambtenaren.
De druk op de binnenstad nam toe door drugs(overlast), verkeer etc. In 1995 kwam water in beeld. Er werd een beleidsnotitie opgesteld en het weren van enorme aanlegsteigers in de grachtengordel, als of het binnenhavens moesten worden, of het dempen van de Reguliersgracht. Dat was ter behoud van het erfgoed. Later werd dat met het Unesco predicaat beloond.
Voor het Wijkcentrum kwam zelfs (financiële) ruimte om externe deskundigen te werven. Het huurteam werd een begrip. Peter Commandeur schetste de begintijd, waarbij huurders bijgestaan werden met advies over o.a. huurverhogingen. Inmiddels via de Steunpunten Wonen opgegaan in de stichting !Woon. Om bewoners te adviseren en bij te staan.
Terug naar af?
Toen volgde een omslag, vertelde Ulrike Weller (bestuurslid vanaf 2002 en voorzitter 2014/15). Het wijkcentrum kreeg wel subsidie, maar kreeg ook eisen opgelegd. Productverantwoordelijkheid. Er moest geleverd worden door het Wijkcentrum en op de minuut geregistreerd. Met de komst van het Stadsdeel verminderde volgens de politiek het belang van burgerparticipatie en werd een weg ingezet terug naar de jaren ’50. Maar bewoners willen niet van bovenaf. Zoals de gedwongen fusie van het Wijkcentrum Oostelijke binnenstad met d’Oude Stadt in 2011. Daartegen kwam verzet. Een dergelijke actie herhaalde zich nogmaals in 2014, waarna het wijkcentrum slechts als vrijwilligersorganisatie verder kon gaan.
Tot slot
De huidige voorzitter sloot het gesprek af met een blik in de nabije toekomst. 3 november is de uitspraak van de rechtbank inzake ons verzoek de ontruiming van het huidige pand te mogen uitstellen. Op 7 november besluit het stadsdeel over verhoging van de subsidie. Noodzakelijk om in deze tijd een goede ruimte te kunnen huren. Om samen te komen om te overleggen. De zoektocht naar een pand kan dan worden voortgezet.
En tot slot een goed gebruik sinds het eerste Lustrum; de vrijwilligers werden bedankt. Daarna ging het feest door tot na middernacht……
