Onopeisbaar?

Dinsdag 25 maart is door d’Oude Stadt bezwaar gemaakt tegen de reacties van het Ministerie van Infrastructuur en Milieu en de gemeente Amsterdam (ook namens het stadsdeel) op de handhavingsverzoeken op de luchtkwaliteit in Amsterdam. Het wijkcentrum treedt op als gemachtigde namens een aantal van de 36 handhavingsverzoekers.

Verzoeken
Vorig jaar hebben 36 Amsterdammers met ondersteuning van de Partij voor de Dieren handhavingsverzoeken verzonden aan  (de)centrale organisaties, die de luchtkwaliteit in Amsterdam onder hun verantwoordelijkheid hebben. Volgens de GGD Amsterdam wordt in 2015 hun straat de maximum Europese milieunorm voor stikstofdioxide (NO2) van 40 μg/m3 overschreden. De verzoekers wonen en/of werken recht tegenover een NO2-meetpunt van de GGD. Al eerder waren pogingen gedaan om de juiste instantie te vinden die de Luchtkwaliteit in Amsterdam handhaaft. Het stadsdeel verwees naar de centrale stad, die daarop verwees naar het Ministerie van Infrastructuur en Milieu. Het Ministerie verwees weer door naar de Omgevingsdienst Noordzeekanaalgebied, die niets van zich liet weten. Niemand voelt zich dus verantwoordelijk voor de luchtkwaliteit in Amsterdam.

Antwoord
De handhavingsverzoekers waren dus op alles voorbereid. De aangeschreven Provincie gooide het wederom over de heg naar de Omgevingsdienst, die vond dat ze niet het bevoegd gezag waren en stuurde de verzoeken door naar hun contactpersonen bij het Ministerie. Van het Ministerie en de Gemeente Amsterdam kwamen op 15 maart jl. de ontluisterende (standaard) antwoorden op de handhavingsverzoeken. Volgens beide (daarvoor had onderling afstemming plaatsgehad) was het wettelijk niet mogelijk om handhaving op luchtkwaliteit af te dwingen. Artikel 5 van de Wet milieubeheer voorziet daar niet in. Let wel: Ze zijn in overtreding! Dat bevestigen ze ook in hun antwoorden, maar ze kunnen niks doen (?). Hun brieven bevatten verder een hele hoop “propaganda” en “blazoen schoonpraterij”: dat ze al zoveel doen, dat de luchtkwaliteit al beter wordt, er nog meer plannen zijn en dat men vooral met de bewoners in gesprek wil blijven.

Bezwaar
Alle plannen van wie dan ook leveren de bewoners/werkende aan de knelpuntstraten tot nu niks op. In de straten van de handhavingsverzoekers meet de GGD ook in 2016 en in 2017 ver boven de Europese norm van 40 μg/m3. Al die plannen tot nu toe van het Ministerie en de gemeente duiden op generieke maatregelen, die de bewoners/werkenden niet helpen in hun straat. Daarom eisen bezwaarmakers locatiespecifieke maatregelen voor hun knelpuntstraten en wel op korte termijn.

Het gaat bezwaarmakers dus om het nu en niet om ooit schone lucht. De Europese richtlijn heeft rechtstreekse werking. Eerdere uitspraken hebben dat bevestigd (lees hier ook andere uitspraken). Bewoners claimen hun recht met een beroep daarop. Verheugend is dat op vrijdag 28 april de Europese Commissie het volgende Persbericht uitgaf: Nieuwe richtsnoeren geven burgers bij milieuzaken betere en billijkere toegang tot nationale rechters. Zie ook de factsheet

De draai die het Ministerie en gemeente maakt met “daar voorziet de wet niet in” past in een langjarige traditie van het niet nemen van de juiste besluiten. Besluiten die wel effect opleveren in de straten van de handhavingsverzoekers, worden stelselmatig niet genomen. Daar is dan ook bezwaar tegen gemaakt. Wordt vervolgd.

Wilt u reageren, of een inhoudelijke bijdrage leveren aan de bezwaarprocedure? Neem contact op met het Wijkcentrum.

Lees hier