Pleinen en beelden….!

Sinds een paar jaar is het ‘Stadscuratorium’ in leven geroepen. Veel mensen hebben nog nooit over hen gehoord, maar ze bestaan al enkele jaren. Een groep mensen met een kunstachtergrond die, met vergoeding, meedenken met de Gemeente Amsterdam over kunst ‘buiten’. Niet altijd worden hun adviezen overgenomen. Maar wie iets op straat wil plaatsen kan zomaar met ze te maken krijgen.

Daarnaast heeft de gemeente Amsterdam een beleid: hoe richt je straten en pleinen in. Puccini is ons huidig straatmeubilair beleid. Waardoor bijvoorbeeld nieuwe afvalbakken voor blikjes en plastic flesjes apart ‘niet positief wordt geadiviseerd'(plannen door mede-Amsterdammers bedacht, afgewezen bij Centrum Begroot).

Vervolgens is er een beleid over pleinen: Het Leidseplein is diverse malen veranderd, van ‘auto- en taxivrij, gebouwenvrij en meer’. Zelfs ‘onze’ tramhaltes werden verlegd op het Leidseplein voor “meer zicht en ruimte”. Men wilde een “open” plein.

Wie nu op het Leidseplein loopt ziet dat al die afspraken en beleidsregels toch niet werken… Iemand heeft het advies gegeven daar een monument te plaatsen. Dat monument is terecht. Peter R. de Vries was een ware ‘held’, opkomen voor mensen, nazoeken waar dingen fout zijn gegaan, justitie helpen, in angst leven omdat misdadigers het niet uitkwam dat iemand in hun leven wroette…. en dan doodgeschoten worden. En je kunt alleen een monument ‘mooi of minder mooi vinden’.

Echter wie kan aan de stad Amsterdam uitleggen dat dwars door alle afspraken heen, beleid heen, op een ‘open plein’ nu een monument van die orde van grootte terecht is gekomen? Het werpt vragen op. Want als dat hier kan, dan kan het overal waar eerst een ruimtebeleid was.

Het beeld van cabaretier Wim en Corry Kan stond daar ooit op het Leidseplein. Maar moest verdwijnen vanwege ruimtelijkheid.. Nu staat er een bijzonder beeld, dat absoluut een ode is aan een vermoorde man om zijn kunnen. Maar hoe kan dat nu hebben gepast binnen dat Pleinenbeleid?

Dan is er plots een ‘precedent’ geschapen en is er hoop voor derden die op een plein iets willen.. ondanks beleid!

Foto: Leidseplein 1927 met dank aan beeldbank Stadsarchief