Dit college en luchtkwaliteit
Met datum 24 augustus ontvingen wij namens het College van B&W van de gemeente Amsterdam de beslissing op bezwaar op het handhavingsverzoek luchtkwaliteit van 10 bewoners, woonachtig tegenover een meetpunt van de GGD. Maanden na de hoorzitting van 13 juni jl. en een dag na de zitting van het kort geding van Milieudefensie in Den Haag. De gemeente volhardt en zegt dat handhaving (in de enge zin, van boetes opleggen) niet geregeld is in de wet en dus niet kan.
36 bewoners en of werkenden tegenover een van de stikstofdioxide(NO2)-meetpunten van de GGD op een van de 23 knelpuntstraten, die de GGD signaleert in Amsterdam, hebben handhavingsverzoeken verzonden aan o.a. de gemeente Amsterdam.
Ontvankelijkheid
Voordat het college meldt dat de bezwaren ongegrond zijn, wordt er voor de ontvankelijkheid van de bezwaarmakers de woonafstand afgezet tegen die van de locatie van het GGD-meetpunt. Zo is een bewoner in een straat met 4 GGD-meetpunten! niet ontvankelijk, omdat hij in die straat op 400 meter van een meetpunt woont. En let wel de GGD meet op alle meetpunten in die straat NO2 boven de Europese norm. En dat al jaren. Het betreft hier het gas stikstofdioxide(NO2), zwaarder dan lucht, en geen kant op kan in de smalle straat. En het uitgangspunt van het verzoek is de gezondheid borgen van de bewoners!
En rechtstreekse werking van de Europese richtlijn is niet aan de orde, omdat volgens het college die richtlijn correct is verwerkt in de wet Milieubeheer (conform rechtsoverweging 2.3.3. in ECLI:NL:RVS:2012:BX2543).
Mw L. Gratema, Ruimte en Duurzaamheid, namens het college tijdens de hoorzitting: “Het verzoek om handhaving van normen kan met een ruimtelijk besluit. In het kader van een dergelijk besluit moeten de belangen worden meegewogen.” Lees: Hoorzitting bij Gemeente
Let op: voor het maken van bezwaar tegen verkeersbesluiten (een ruimtelijk besluit), gebruik de recente uitspraken over ontvankelijk bij een afstand van 500 meter en zelfs een afstand op 3 kilometer of meer (lees rechtsoverweging 7 en 8).
Niet GGD, maar RIVM
De gemeente hanteert bij de beslissing op bezwaar de NO2-waarden zoals het RIVM berekent. Met geen woord wordt er in de beslissing gesproken over de toezegging van de gemeente in de NSL-monitoringsrapportage 2015:
Citaat uit de Beslissing op Bezwaar: “Verder hecht de gemeente (Amsterdam) er aan te benadrukken dat zij bij het bepalen van haar locatiespecifiek beleid om versneld aan de wettelijke norm te voldoen niet alleen uitgaat van de knelpunten berekend met de monitoringstool, maar ook met mogelijke knelpunten gebaseerd op het meetnet van de gemeente Amsterdam in beheer bij de GGD.”
Kortzichtig
Omdat in de wet milieubeheer in artikel 18 de Europese normen niet genoemd worden, kan er volgens het college niet gehandhaafd worden. Bestuurlijke handhaving is wel mogelijk op grond van de wet milieubeheer artikel 5 lid 16, maar alleen in een concrete besluitvorming ter uitvoering van dat artikel. Maar daar hebben de verzoekers volgens het college niet om gevraagd/ dat ligt niet voor.
Formeel is volgens dit college de eerste vraag niet aan de orde of dit college voldoende maatregelen treft om de luchtkwaliteit te verbeteren, maar of de wet milieubeheer de mogelijkheden daartoe biedt. Als de eerste vraag toch beantwoordt moet worden, wijst het college naar het geen zij al doet op het gebied van de luchtkwaliteit en de lucht verbetert en er dus geen reden is aan te nemen dat Amsterdam onvoldoende doet aan de luchtkwaliteit. Maar de bewoners is het nu juist te doen om het giftige gas boven de norm in hun straat.
Citaat uit de Beslissing op Bezwaar: “Hoewel bezwaarden hebben aangegeven dat het bestrijden van knelpunten ook mogelijk is door locatiespecifiek maatregelen te nemen, omdat dan ook de luchtkwaliteit in de gehele stad verbetert, heeft het college op terechte gronden aangegeven zich vooral te focussen op generieke maatregelen………”
Resultaatsverplichting!
In de beslissing op bezwaar dicht de gemeente zich andermaal toe (net als in het primaire besluit) dat ze toch al zoveel doen aan de luchtkwaliteit in Amsterdam en daarom niet meer hoeven te doen. Een stelling die niet meer opgaat sinds de uitspraak van 7 september 2017:
De voorzieningen rechter te den Haag: “De Europese grenswaarden zijn geen inspanningsverplichtingen, maar resultaatsverplichtingen!”
Wordt vervolgd!
Lees ook: Ministerie en luchtkwaliteit (voor de uitspraak van 7 september 2017)